মোৰ অতিকৈ মৰমৰ তই অৰুন্ধতী –
তই যোজনৰ বাটত ৰৈ আছ!
তোৰ উশাহত শব্দৰ কঠিয়াই মোৰ বুকু চুই যায়-
তই মোৰ মানত এপাহ পাৰিজাত তই জানই নহয়:
Category: স্তৱক
যি ভক্তিয়ে
ভগৱত ভক্তিক নকৰে আকৰ্ষিত
সেই ভক্তি ধ্ৰুৱস্মৃতি অন্বিত হ’লেও
নহয় প্ৰাণৱন্ত
সুনীল আকাশৰ সেউজীয়া সুৱাস
আকুল ব্যাকুল আত্মা আধাৰিত
পৰমাত্মাৰেই পৰমাত্মিক প্ৰণয় প্ৰদীপ্ত
বৰ্ণিল প্ৰকাশ
পদূলিত উখলমাখল ভোগালীৰ আখৰা৷
ঢেঁকীৰে চাবত কঁপে লাহী কঁকালৰে ভাঁজ
জুৰুলিজুপুৰি কৈ তিতিছে ৰিহা আঁচলৰে আগ৷
চিৰা, পিঠা, লাৰু, মুৰি মহৰে আঠা দৈ ৷
চুঙা পিঠা, ঘিলা পিঠা, তিলৰে পিঠা লৈ
আদৰিমে মাঘৰে বিহুক পৰিয়ালৰ মাজতে ৰৈ৷
মাটি মাহৰ সোৱাদেৰে,মিঠা আলুৰ মিঠাৰে,বকুল বৰা ধানৰ জলপানৰ আঠাৰে,
কণজহা চাউলৰ ভাতৰে সুগন্ধি সুৱাদ লৈ৷
জ্ঞান বুদ্ধিহীন সুবলিত সুকুমাৰ যৌৱন
সুগন্ধি শূন্য ফুলৰ দৰে
জ্ঞানেহে মানুহক সুন্দৰ মাধুৰ্যমণ্ডিত কৰে
বাহ্যঅভ্যান্তৰে সৰ্বকালে
শঙ্কৰ মাধৱেই মোৰ আত্মাৰ আত্মা
সৰ্বতত্ত্বদীপ্ত সৰ্বশাস্ত্ৰৰ সুৰম্য সূৰ্য্যসাৰ সুগন্ধিত
অনন্ত অক্ষয় উচ্ছল প্ৰেমভক্তি প্লাৱিত
নিত্য সংশয় শূন্য মোক্ষৰ বণ্যা
নিষ্ঠুৰ বাস্তৱক
আওকাণ কৰি
তোমাৰ পৰা তাই
আঁতৰি আহিলে
নিষ্ঠুৰ বাস্তৱক
আওকাণ কৰি
তোমাৰ পৰা তাই
আঁতৰি আহিলে,
ৰূঢ অতীতক
ভৰিৰে গচকি
নতুন পথৰ
সন্ধানত নামিলে।
মহাকালৰ বুকুত
পোহৰ প্ৰয়াশী আমি
জীৱন বুকুত
এখোজ দোঁখোজ
আগবাঢ়ি যাওঁ আমি
অভিলাষী জীৱন জয়ৰ
শত ধুমুহাৰ কালচক্ৰ ভেদী
অনন্ত সময়ৰ
অশান্ত ঢৌৰ মাজত
প্ৰশান্তি বিচাৰি……..
শুভ নৱবৰ্ষ বন্ধুজন