এটাৰ পাছত আনটো বিতৰ্কৰ যেন অন্তই নপৰে। কৰোনা মহামাৰীৰ ভয়াবহতাৰ মাজতো থলুৱাৰ মাটিৰ বেদখল আৰু চৰকাৰৰ উচ্ছেদন, বিক্ষোভকাৰীৰ আন্দোলন আৰু আক্রমণ, আৰক্ষীৰ প্ৰত্যাক্ৰমণ , হত্যাকলৈ ৰাইজৰ বিৰোধ আৰু সমৰ্থন, ৰাজনৈতিক নেতাসকলৰ প্ৰহসন, গো মাংসৰ ভক্ষণাভক্ষন, অবৈধ বিদেশী নাগৰিকৰ প্ৰবজন,
Category: প্ৰবন্ধ
১৯৬০ চনৰ ৫ নৱেম্বৰ তাৰিখে তেতিয়াৰ ছোভিয়েট দেশৰ এটা বাৰ’জনীয়া অভিযানকাৰী দল লেনিনগ্ৰাডৰ পৰা এন্টাৰ্কটিকা অভিমুখে যাত্রা কৰিছিল ৷ সেই বাৰ’ জনীয়া অভিযানকাৰী দলটোক নেতৃত্বাধীন কৰিছিল ডাঃ লিওনিড ৰোজোগভে ৷ চিকিৎসা বিজ্ঞানী ডাঃ ৰোজোগভক বাদে অভিযানটোৰ বাকী সদস্যসকল আছিল ৰসায়ন আৰু পদাৰ্থ বিজ্ঞানী ৷ সূদীৰ্ঘ ছমাহ ধৰি এন্টাৰ্কটিকাৰ বৰফৰ মাজত থকাৰ পাছত ১৯৬১ চনৰ মাৰ্চৰ শেষৰ ফালে অভিযানকাৰীৰ দলটোৱে প্ৰবল হিম প্ৰবাহৰ সন্মুখীন হ’ব লগীয়াত পৰিল ৷ ছমাহ মাহ ধৰি চলা সেই তুষাৰপাত ইমানেই ভয়াবহ আছিল যে এন্টাৰ্কটিকাস্থিত ছোভিয়েটদেশৰ গৱেষণাগাৰটো কেইবাফুট ডাঠ বৰফৰ তৰপেৰে ঢাকখাই পৰিছিল৷ ফলস্বৰূপে গৱেষণাগাৰটোৰ লগতে সংলগ্ন একমাত্ৰ অস্কিজেন উৎপাদনকাৰী প্লান্টোৰ ওপৰতে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ নিশ্চয়তা নিৰ্ভৰ কৰিছিল৷
আজি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস। প্ৰাচীন ভাৰতীয় জীৱন শৈলীৰ অংগ স্বৰূপ যোগৰ গুৰুত্ব সমগ্ৰ বিশ্বই ক্ৰমে উপলব্ধি কৰিব ধৰিছে বাবেই ২০১৪ চনৰ ১১ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ৰাষ্ট্ৰসংঘই প্ৰতি বছৰৰ ২১ জুনৰ
এবাৰ শাক্যমুনি ভগৱান বুদ্ধই সন্ধিয়াৰ প্ৰাৰ্থনাৰ অন্তত শিষ্য সকলক এডাল শাল গছৰ আত্মজ্ঞানৰ কাহিনী মন দি শুনিবলৈ ক’লে ৷
চাৰিদিন আগত অজয়ৰ মানিবেগটো চুৰি হ’ল ৷ বেগটোৰ লগতে ড্ৰাইভিং লাইচেন্স, পেন কাৰ্ড , ক্ৰেডিট কাৰ্ড, ডেবিট কাৰ্ড আৰু নগদ পাঁচ হাজাৰ টকাৰ গ’ল ৷ ইফালে পত্নী জয়াক অহা ৰবিবাৰৰ দিনা এপলো হাস্পতালত ভৰ্তি কৰাব লাগে ৷ জৰুৰীকালীন পেটৰ অপাৰেচন এটা কৰাব লাগে ৷ এপল’ হাস্পাতালৰ ডা: জৈনৰ পৰা অপাৰেচনৰ তাৰিখ পোৱাটোৱেই বহুত ডাঙৰ কথা গতিকে সি
সময়ে কোনোদিনে কাৰোবাবে অপেক্ষা নকৰে , সময়ে অহৰহ বোৱতী নদীৰ পানীৰ দৰে গতি কৰি থাকে। সময়ৰ লগে লগে গৈ আছে আমাৰ সময় , সময়ৰ লগে লগে কমি গৈ আছে আমাৰ আয়ুস।
পঢ়াশালিতে কিছু উক্তিয়ে মন প্ৰভাৱিত কৰি আহিছে। যেনে- এইখন মোৰ দেশ, মোৰ দেশ মহান, বন্দে মাতৰম, জয় হিন্দ, “জননী জন্মভূমি স্বৰ্গদপী গৰিয়সী ” আদি। এনেবোৰ উক্তি সময়ে সময়ে শুনিছিলো আৰু সচাকৈ মনত সাচ বহুৱাইছিল।
অসমত নিগাজীকৈ বাস কৰা, অসমৰ হৈ ভাল চিন্তা কৰা, অসমৰ কৃষ্টি-সংস্কৃতিক আপোন কৰি লোৱা, অসমীয়া ভাষাক মাতৃভাষা ৰূপে গণ্য কৰা আদি সকলোকে আমি অসমীয়া বুলি বুজিব পাৰো। নিজকে অসমীয়া বুলি পৰিচয় দিবলৈ তেনেই সহজ। কিন্তু, যোৱা ৭০ বছৰত অসমৰ জনসংখ্যা,ভাষা আদিৰ পৰিৱৰ্তনৰ দিশে লক্ষ কৰিলে বহু নতুন কথা উদ্ভাৱন কৰিব পাৰি।
নৈতিক আৰু আধ্যাত্মিক শিক্ষা অবিহনে আমাৰ আত্মা শুদ্ধ আৰু পৱিত্ৰ নহয়। নিজৰ প্ৰতিভাৰ দীপ্তিৰে জীৱন সুন্দৰ ৰূপত গঢ় দিব খোজা প্ৰতিজনৰে অতীব প্ৰয়োজন কৰ্মস্পৃহা, নিয়মানুৱর্তিতা, শৃংখলাবদ্ধ, সহিষ্ণুতা গুণ।