আঘোনৰ নিৰিবিলি সোনোৱালী পথাৰত
হেঙুলীয়া হেমন্তৰ হেঙুল হাইতাল সনা ৰ’দ
বিষাদ বিষাদ উদাস উদাস হতাশ হতাশ
Author: প্ৰণৱৰঞ্জন শইকীয়া
সহ্যৰ সীমা চেৰোৱা অসহ্যৰ কক্ষপথত
ধৰ্মনিষ্ঠ ধ্যানেৰে ধৰিলে ধৈৰ্য্য
অপ্ৰতিৰোধ্য হ’বই সূৰ্যৰ বীৰ্য্য
উগ্ৰ উতপ্ত ভূগৰ্ভ মোৰ বক্ষ
জলন্ত আগ্নেয়গিৰিৰ গলিত পদাৰ্থ
মোৰ দুৰ্মদ দুৰ্দ্দন্ত উদাত্ত কণ্ঠ
কৃষ্ণৰ জ্যোতিময় চৰণ কমলত অমল অভিনিৱিষ্টতাৰে আত্ম উৎসৰ্গা কৰি যি অচিন্ত্য অনন্ত অনিবৰ্চনীয়া স্বপ্নময়ী অনিৰ্বাৰ আত্মিক আনন্দ অনুভূতি প্ৰাপ্তি হয়
প্ৰেমৰ বটিয়া বাটি বিষাদৰ মালা গাঁঠি
সৃষ্টিৰ আনন্দ বুলাই
অশ্ৰুৰে ধুৱাই ধুই নুমাও হিয়াৰ জুই
তৃষাৰ নদী বাগৰাই
সুৰম্য সুগন্ধি সুৰীয়া গ্ৰন্থ প্ৰকাশ
মহান মহত্ব নিহিত সৃষ্টি চিন্তাৰেই
সুন্দৰ শৈল্পিক সংস্কাৰী সুৱাস
মোৰ অনঙ্গত এতিয়া
অনন্ত নিৰাশাৰে নিৰস
উলঙ্গ পৃথিৱীৰ নিৰ্জল নদীৰ
নিৰ্বাক বসন্ত
গ্ৰন্থ প্ৰকাশ
ভাষা সাহিত্য সংস্কৃতিৰ উতৰোত্তৰ সাধন সাধি
দেশ জাতিৰ ভৱিষ্যত ঐশ্বৰ্য মণ্ডিত কৰাৰ
এক স্বনিত বৰ্ণিত প্ৰজ্ঞা প্লাৱিত
সোণাৰু বুলীয়া বাটতত তোমাক লগপায়েই
নতুনকৈ দেখিলো পৃথিৱীখন উল্লাস উন্মুক্ত উৎসাহৰ উৎকলিত ধাৰাৰে
তোমাৰ সচেতনতা
শ্যামলী অসমৰেই সজাগতা
সজাগ তীক্ষ্ণ দুচকুত
দুৰ্মদ হওঁক নিত্য সতৰ্কতা