পুৱাতেই দেখিলোঁ
শুকুলা চাদৰখন মেৰিয়াই
আইয়ে ৰ লাগি আছে জপনাৰ মূখত
নিঃশব্দে নিৰৱে কাষত ৰলো,
Author: কৃষ্ণা কলিতা
নিলিখোঁ মই প্ৰেমৰ
হৃদয়ভগা কবিতা!
শব্দবোৰে মূখথেঁকেচা খাই
হুৱাদুৱা লগাব;
নিলিখোঁ মই প্ৰেমৰ
হৃদয়ভগা কবিতা!
শব্দবোৰে মূখথেঁকেচা খাই
হুৱাদুৱা লগাব;
মহাৰাষ্ট্ৰৰ এজনী নাবালিকা ৯ বছৰ বয়সতে ৩৫ বছৰীয়া বয়সৰ পুৰুষ এজনৰ লগত বিয়া হৈ অভাৱনীয় অভাৱ অনাটন ত জীৱন কটাই ছিল। ২০ বছৰ বয়সত সন্তান সম্ভৱা হৈ থাকোতে স্বামীয়ে অত্যাচাৰ কৰি ঘৰৰ পৰা গুৰিয়াই উলিয়াই দিওতে বেহুচ হৈ থকা অৱস্থাতে এটি সন্তান জন্ম হয় আৰু নাৰীদাল নিজে পাথৰেৰে ১৬ বাৰ মাৰি মাৰি কাটিছিল।
দিন নাই ৰাতি নাই
কত যে পুৰো মই মৰাশ
কাৰোবাৰ শৰীৰৰ খণ্ড খণ্ড
কাৰোবাৰ আকৌ হানি খুচি মাৰি অনা
কবিতাৰ সুৰৰ ধ্বনি
ছন্দই লগাই মুকুতাৰমণি
অনুভৱত হৃদয় খলকণি
শব্দপ্ৰলয়ৰ মহিমা চোৱা
কবিতাৰসেৰে সমাজ গঢ়ে
ধুলিমাকতিৰ লগত খেলি খেলি
জীৱনটো কটাওঁ মই প্ৰকৃতিক আপোন কৰি
সুখ, দুখেও প্ৰভাৱিত নকৰে
দিন ৰাতিৰ পাৰ্থক্যও হৃদয় নুচুৱে
আই মোক আৰু বিদায় দে….
মোৰ শেষ বিন্দু তেজ থকালৈকে
থকাসৰকা কৰা গুলিবিদ্ধ শৰীৰটো লৈ
তোৰ শত্ৰুবোৰক ক্ষত বিক্ষত কৰি থৈ আহিলো
শিক্ষাগুৰুৰ জুলুঙা ফুটি
তপতপকৈ বৰষিব জ্ঞানবৃষ্টি
জ্ঞানপিপাসুৱে বুটলিব থপাথপি