আছে জানো তোমাৰ মোৰ
কিবা পৰিচয়
যাম বা কলৈ পুনৰ ঘূৰি?
মই প্ৰেম ভিক্ষাৰিণী
অনন্ত কালৰ
মোহময়ী সৃষ্টিত মই
Author: জিনা বৰুৱা বৰা
জুৰিয়ে কমলক বহুত মনে প্ৰাণে ভাল পাইছিল।তাই তাৰ এষাৰি মাত শুনিবলৈ ব্যাকুল হৈ পৰিছিল। কিন্তু কমলে হয়তো তাইক ইমান ভাল পোৱা নাছিল।নাজানে তাইৰ তাৰ মনৰ কথা।সি তাইক সঁচাকৈ ভাল পাইছিল নে বেয়া লাগিলে নতুবা অকলশৰীয়া অনুভৱ কৰিলে তাইৰ লগত টাইম পাচ কৰিবলৈ অতি আপোন ভাৱে কথা পাতিছিল।
তুমি বাৰু কেতিয়াবা
মানুহক ভাল পোৱাৰ
মানসেৰে জোনাকৰ
সৈতে খেলিছানে?
তুমি সূৰ্য্য
তুমি সুন্দৰৰ পূজাৰী
তুমি জ্ঞান জ্যোতিষ্ক
তুমি ৰূপ কোঁৱৰ
তুমি মহা কলাকাৰ
আদৰৰ ভোগালী উৎসৱে
সকলোকে কুশল মঙ্গলে ৰাখক
তাকেই কৰিছো কামনা।
ভোগালী উৎসৱৰ আনন্দ উল্লাসে
প্ৰীতি ভোজৰ সুৱাদৰ জুতিৰে
জুৰাই যাওক মন সৰোবৰক।
তোমাৰ অস্তিত্বৰ অবিহনে
বাস্তৱ ফুলনিত পৰিপূৰ্ণতাৰে
নুফুলে কুসুমিত ফুল।
তুমি বহু কথা নুবুজাকৈ
চৌদিশে চিতিয়াই নলবা
ব্যৰ্থ জোনাক।
আশানুৰাগে বহু পোখা মেলি
ন সূৰুযৰ হাতত ধৰি
শাওনৰ পথাৰ উপচাই
অনেক শস্যৰ সৌৰভ ঢালি