জিৰি জিৰি বতাহত
আৱেগৰ দুকমুকনি,
আশা ভৰা সংসাৰত
জীৱনৰ পাটনি।
ফুটুকা ৰঞ্জনেৰে সাজিছো

জিৰি জিৰি বতাহত
আৱেগৰ দুকমুকনি,
আশা ভৰা সংসাৰত
জীৱনৰ পাটনি।
ফুটুকা ৰঞ্জনেৰে সাজিছো
আধুনিকতাৰ মৰিচিকা ব্যক্তিকেন্দ্ৰিক-অনুশাসনহীনতা,
জীৱন কৰ্মৰ সাৰশূন্যতা
ভৱিষ্যত অনিশ্চয়তা অনিৰাপত্তা
মাঁক জগত জননীৰূপে আমি পূজো । কিন্তু তোমাৰ এইটো কি ৰূপ মাঁ? মইতো তোমাৰেই অংশ। তোমাৰ ভৰসাতেই এই জগত খনলৈ আহিছিলোঁ। মোৰ কণমানি দেহাটো চাই তোমাৰ অকণো বুকু কঁপি নুঠিলনে??তোমাৰ অকণো চকু সেমেকি নগলনে??? মই তোমাৰ কি অনিষ্ট কৰিছিলোঁ মাঁ??
চিৰ যুগমীয়া তুমি
অসমে বিচাৰে যাক,
হে শ্বহীদ!
সস্তাঙ্গে প্ৰণামো তোমাক।
জাতি-মাটি-ভেঁটি ৰক্ষাত
হাঁহিবিন সুন্দৰ জীৱন
অসম্ভৱ-অকল্পনীয়,
হাঁহিমুখী ব্যক্তিত্ব
সকলোৰে প্রিয়।
আকৌ এবাৰ
ফাগুন আহিছে,
মদাৰ ফুলিছে
গছে গছে।
ওৰে ৰাতি সাৰে
কৰোঁ শিৱৰ উপাসনা,
হৰ হৰ মহাদেৱ
আজীৱন শিৱৰ আৰাধনা।
তোমাৰ কণ বিচ্ছেদত
বৃদ্ধি বুকুৰ ধপধপনি,
ৰিক্ত সময়ৰ সোঁতত
ৰিক্ত হিয়াৰ উচুপনি।
তুমি মোৰ এক
আকাংক্ষিত মিঠা সপোন,
তুমি মোৰ এক
জীৱন দৰ্শনৰ দাপোন।