অঞ্জনা বৰা দত্ত

শ্ৰদ্ধাঞ্জলী

ইজনৰ পিচত সিজন বীৰ পুত্ৰৰ মত্যত
ম্ৰীয়মাণ হৈছে আই অসমী।
এজন বীৰ পুত্ৰ শ্বহীদ হৈ
ঘৰমুৱা যাত্ৰা আৰম্ভ কৰোঁতেই

মই মুকবধিৰ। ভগৱানে মোক কিয় ইমান ডাঙৰ শাস্তি বিহিলে মই নাজানো। ইজনে সিজনৰ লগত হাঁহি-মাতি কথা পাতিলে মই কিবা হৈ যাওঁ।

অসীম সাহস আৰু
ত্যাগ স্বীকাৰ কৰি
অতীন্দ্ৰ প্ৰহৰী হৈ
ৰাখি আছা ভাৰত মাতৃক

জীৱন ডিঙাখনি
বহু আশা কৰি
সংসাৰ সমুদ্ৰত মেলি দিলো ,
তৰঙ্গৰ হেঁচাত পৰি

দেশ মাতৃৰ তুমি
সুযোগ্য সন্তান,
মাতৃৰ বকুত
ৰাখি গ’লা নাম;

চিকিম, দাৰ্জীলিং আদি
স্বাস্থ্যকৰ ঠাই,
দেশ-বিদেশৰ পৰ্যটক
ফুৰিবলৈ যায়|

সপোন সপোন লগা এটি পৰিবেশ
মোৰ হাতত এখন কিতাপ!
কিতাপখনৰ লিখক মইয়েই!
মোৰ এখন কিতাপ ওলাব,

মহান আত্মাৰ অধিকাৰি হৈ
হে মহান শিল্পী !
কৰিলা সকলোৰে
অন্তৰ জয়|

অ’ পাহাৰ!
তোৰ ৰূপ দেখি
দুঃখ লাগি যায়;
তোৰ আগৰ বিনন্দীয়া ৰূপ
সমূলি নাই |

মনৰ আশাবোৰ
দূৰ দিগন্ত ভেদি
পাখি মেলে আকাশ চুবলৈ|
নিয়ঁৰৰ মুকুতা সৰা
দুবৰিত খোজ থমকি ৰয়|