শৰতৰ নিশা, শেৱালিৰ সুবাসেৰে উপচি পৰিছে হোষ্টেলৰ চৌপাশটো। বেলকনিতে ৰৈ থকা অনন্যাই দীঘলকৈ উশাহটো টানিলে, শেৱালিৰ আমোল-মোল গোন্ধই তাইক বাৰে বাৰে মতলীয়া কৰিলে। ৰাতিৰ নিৰ্জনতা ভেদি কৰবাৰ পৰা ভাঁহি অহা চিঞৰে উন্মনা হৈ পৰা অনন্যাক শংকিত কৰিলে।
All Posts
শুকুলা মেঘৰ আঁৰত
জোনালী তোমাৰ হাঁহি
জৱা ফুলীয়া কলিজাখন
ৰাখিছা সযতনে,
যেন গোলাপৰ পাহি।
মানুহগৰাকীৰ বয়স সত্তৰ উৰ্ধত হব, হাত দুখন কঁপি থাকে , মাত বোৰও কঁপা কঁপা। প্ৰায়ে মোৰ চেম্বাৰলৈ আহিছিল। বহুমূত্ৰ, উচ্চ ৰক্তচাপ আৰু কেবাটাও আনুসংগিক ৰোগত আক্ৰান্ত তেওঁ।
দূৰৈত সৌ হাঁহি থকা জোনটিয়ে
মোক হাত বাউলি মাতে তৰাৰ দেশলৈ,
জোনাকে ধুৱাই নিয়া সময়তে
এনেদৰেই পাৰ হয়,
মোৰ জীৰ্ণ উৰুখা পঁজাৰ পদুলিত
আইতাৰ কোলাত শুই,
কত বহাগ জেঠ আহাৰ শাওণ।
এইখন মোৰ••••••••
জননী জন্ম ভুমি,
দেশৰ বাবে, প্ৰাণ আহুতি দি,
নাই পাৰ নাই ঘাট নাই কাৰো মিঠা মাত
উপলা পৃথিৱী এইখন মাথোন বিষাদ
অজানিতে প্ৰেমত পৰি নেচালো ভাৱি গুণি
বিছাৰি নেপাওঁ আজি ইয়াত বতাহ
উগ্ৰ প্ৰচন্ড উতপ্ত অগ্নিত মই দগ্ধ
নিৰ্লজ্জ বৰ্বৰ অত্যাচাৰ মোৰ অসহ্য
প্ৰাৰ্থনা সজল হৃদয়েৰে বিছাৰিছো মই