তোমাৰ ৰক্তিম কলিজাখন
এপাহি তেজাল ৰক্ত জৱা।
হৃদয়খন তেনেই ঠুনুকা,
তোমাক ফুচুলাবলৈ আনি দিম
তেজৰঙা গোলাপ।
তোমাৰ হাঁহিত ফুলিব এপাহি তগৰ,
চকুৰ পতাত নাচিব চাৱনি,
দুগালত জিলিকিব পলাশৰ
ৰঙা বগা সেন্দুৰীয়া হাঁহি।

তোমাৰ ৰক্তিম কলিজাখন
এপাহি তেজাল ৰক্ত জৱা।
হৃদয়খন তেনেই ঠুনুকা,
তোমাক ফুচুলাবলৈ আনি দিম
তেজৰঙা গোলাপ।
তোমাৰ হাঁহিত ফুলিব এপাহি তগৰ,
চকুৰ পতাত নাচিব চাৱনি,
দুগালত জিলিকিব পলাশৰ
ৰঙা বগা সেন্দুৰীয়া হাঁহি।
খত হাঁহি লৈ
নিতৌ নতুন সৃষ্টিৰ বাবে
দৌৰি ফুৰা ল’ৰা বোৰক বৰ মৰম লাগে।
হাঁহি বোৰত লীন হৈ থাকে
অজশ্ৰ ভালপোৱাৰ ৰঙীন ছবি,
স্পষ্ট কথা তোমাৰ,
মই আপোনাক ভাল নেপাওঁ,
সেই বাবে আপুনি মোকলৈ কোনোদিন নেদেখিব মিছাকৈ ৰঙীন সপোন ।
সেইদিনাৰ পৰাই,
মনে সজা ভঙা পজাঁৰ তলত
তোমাৰ সান্নিধ্যৰ সুধাই সিচি গ’ল
মোৰ হৃদয়ৰ বাকৰিত
কোনেও নুশুঙা ফুলৰ সুবাস
উদৰে উচুপি থকা চহাৰ
হৃদয় পবিত্ৰ হয় ;
মনে একতাৰ ভাৱনাক জগাই
সমাজ বান্ধি ৰয় ।
মায়াবী স্বপ্নৰ উন্মাদনাত
ঘোপ মৰা আন্ধাৰ নিশা
উন্মুক্ত বক্ষৰ ৰম্য ভূমিত বিচৰণ।
অনুৰক্ত কামনাৰে
উলঙ্গ শৰীৰ উপভোগত
নৈতিক আৰু আধ্যাত্মিক শিক্ষা অবিহনে আমাৰ আত্মা শুদ্ধ আৰু পৱিত্ৰ নহয়। নিজৰ প্ৰতিভাৰ দীপ্তিৰে জীৱন সুন্দৰ ৰূপত গঢ় দিব খোজা প্ৰতিজনৰে অতীব প্ৰয়োজন কৰ্মস্পৃহা, নিয়মানুৱর্তিতা, শৃংখলাবদ্ধ, সহিষ্ণুতা গুণ।
প্ৰণয়ৰ নাগ পাশত থম মেৰিয়াই
আজীৱন তোমাক
বিচৰণ কৰিবা মোৰ মানসপটত
মুক্ত বিহংগিনী হৈ