মই এজন পথিক
ঘূৰণীয়া পৃথিৱীত ঘূৰো মই
দিনে ৰাতি,
মই পথাচাৰী
All Posts
তুমি আছা দূৰে দূৰে,
মোৰ হৃদয়েখনে, উচুপে
তোমাক বিচাৰে বাৰে বাৰে
নিৰৱে বাট চাই ৰৈ আছো
তুমি অহাৰ আশাৰে।
বিহু আহিলেই অসমীয়াৰ মন থৌকি বাথৌ যেন হয়। বিহুয়ে অসমীয়াৰ মনত সকলো দুখ ভাগৰ পাহৰাই আনন্দ আনে।বিহু উৎসৱটি চহা কৃষকৰ পৰাই উৎপত্তি উৎসৱ। প্ৰতিটো বিহুয়ে কৃষি লগত সম্পৰ্ক।
চহা কৃষকে আহাৰ,শাওন মাহত মূৰত জাপি কান্ধত নাঙল হাতত এচাৰি লৈ পথাৰত গৈ গৰু হালেৰে কঢ়াই চহ কৰি ভূঁই ৰুই খেতি কৰে।
ধেমাজি বুলিলেই নাভাবিব
কেৱল বাৰ মাহে বানত ডুবি থাকে,
নাভাবিব কোনো ঐতিহাসিক ঠাই নাই বুলি
আন আন ঠাইবোৰ চাবলৈ যোৱাৰ দৰে
আহিবচোন এবাৰ
প্ৰেমৰ ফুল ৰুইছিলোঁ বুকুত,
মৰমৰ ফুল ফুলিল
কাঁইটিয়া গোলাপ হৈ,
এতিয়া মোৰ বুকুতে বিন্ধে,
প্ৰতিক্ষণে প্ৰতিপলে।
তোমাৰ হৃদয়খনযে ইমান ধুনীয়া গোন্ধায়
কি ফুল ফুলাই থৈছা বাৰু সজাই
তূমি কথা ক’লেই তুমি হাঁহিলেই বসন্ত নামি
হালধীয়া পৃথিৱীখনো সেউজীয়া কৰি থৈ যায়