শৈশৱৰ অজানিতে
আইৰ কোলাত
জীৱনৰ প্ৰথম হাঁহি
আইৰ এফাঁকি নিচুকনি
গীত শুনি শুনি।

শৈশৱৰ অজানিতে
আইৰ কোলাত
জীৱনৰ প্ৰথম হাঁহি
আইৰ এফাঁকি নিচুকনি
গীত শুনি শুনি।
নিষ্ঠুৰ বাস্তৱক
আওকাণ কৰি
তোমাৰ পৰা তাই
আঁতৰি আহিলে,
ৰূঢ অতীতক
ভৰিৰে গচকি
নতুন পথৰ
সন্ধানত নামিলে।
কবিতাৰ ক টোও অনুভৱ
নকৰা দেউতাই সেইদিনা এটি
কবিতা লিখিছিল,হেৰুওৱাৰ কবিতা
বুকু উদং হোৱাৰ কবিতা
ধুলিমাকতিৰ লগত খেলি খেলি
জীৱনটো কটাওঁ মই প্ৰকৃতিক আপোন কৰি
সুখ, দুখেও প্ৰভাৱিত নকৰে
দিন ৰাতিৰ পাৰ্থক্যও হৃদয় নুচুৱে
নাৰী শব্দতেই লুকাই আছে
মমতা, সৌন্দৰ্য, সাহসআৰু ত্যাগ।
মই নাৰী সৃষ্টিকৰ্তাৰ সৃষ্টিৰে
মই এগৰাকী নাৰী
শক্তিৰ আধাৰ স্বৰূপা।
নিয়ৰৰ টোপালৰ দৰে
হেঁপাহৰ আবিৰ সনা আশাবোৰ,
কচুপাতত ৰৈ নাথাকিল।
ওৰে নিশাটো উজাগৰে ৰ’লো
অসহায় জোনটিৰ দৰে
নিঠৰ ,নিৰৱ,নিস্তব্ধতাৰে।
মোৰ অনুভৱৰ দলিচালৈ
তুমি মন গ’লেই আহিবা।
আহিনৰ গেৰুউলি ধানৰ সুবাসে ভৰা
মোৰ শেৱালী ফুলৰ দলিচা।