মোৰ পঁজা
ভগা পঁজা
নাই আভিজাত্যৰ আৰম্বৰতা
প্ৰেম সহৃদয়তাৰে সজাও দিন ৰাতি
জোৰাব নোৱাৰো কোনোদিনেও টকা পইচা

মোৰ পঁজা
ভগা পঁজা
নাই আভিজাত্যৰ আৰম্বৰতা
প্ৰেম সহৃদয়তাৰে সজাও দিন ৰাতি
জোৰাব নোৱাৰো কোনোদিনেও টকা পইচা
বিশ্ব সন্তান তুমি
খাটি অসমীয়া ড: ভূপেন হাজৰিকা।
গীতিকাৰ সুৰকাৰ সঙ্গীত সম্ৰাট
বিশ্ব খনিকৰ তুমি ড: ভূপেন হাজৰিকা!
তেজ হাজৰিকাৰ পিতৃ,
প্ৰণয় প্ৰিয়া তোমাৰ প্ৰিয়ম্বদা পেটেল।
আকাশ সদৃশ বিশালতা
বৈ যোৱা নিজৰা যেন সৰল হৃদয়,
মুক্ত বিহঙ্গম,
কণ্ঠ বিশাল তুমি খাটি অসমীয়া।
তুমি নাই বাবে
তোমাৰ প্ৰতি উশাহে উশাহে
মোৰ দেহত প্ৰতি পলে পলে
বিৰিঙে তোমাৰ প্ৰেম!
তই কুশলে আছনে?
শুনিছো তোৰ পদূলিৰ আলিকেকুৰিটোত সিঁহতবোৰৰ এতিয়া সঘন পদচালন
আজি আপোনালৈ বৰকৈ মনত পৰিছে আপোনাৰ সেই মুখখন
কৰ্তব্য আৰু দায়িত্বৰ মাজতো
আপোনাৰ সেই সদাব্যস্ত মুখখন
ডিফলুৰ সিপাৰৰ মৌপিয়া জাক
হালধীয়া ফুলবোৰক লৈ সদা ব্যস্ত ।
আজি প্ৰফুল্লিত, ৰঙীন পৰিবেশ।
বিহঙ্গ,পশু বোৰে উলাহতে নাচিছে।
অসমত নিগাজীকৈ বাস কৰা, অসমৰ হৈ ভাল চিন্তা কৰা, অসমৰ কৃষ্টি-সংস্কৃতিক আপোন কৰি লোৱা, অসমীয়া ভাষাক মাতৃভাষা ৰূপে গণ্য কৰা আদি সকলোকে আমি অসমীয়া বুলি বুজিব পাৰো। নিজকে অসমীয়া বুলি পৰিচয় দিবলৈ তেনেই সহজ। কিন্তু, যোৱা ৭০ বছৰত অসমৰ জনসংখ্যা,ভাষা আদিৰ পৰিৱৰ্তনৰ দিশে লক্ষ কৰিলে বহু নতুন কথা উদ্ভাৱন কৰিব পাৰি।
হৃদয়ৰ ন্যস্ত কোনত অভ্যূৎখান ঘটা
অন্তৰীপৰ মাজত এইয়া কিহৰ নমস্যতা
যৌৱনৰ তৃঞ্চাতুৰ প্ৰাণত
ভাগৰি যোৱা উৰন্ত কনিকাৰ
ধূসৰ অমানিশা,
নিজানত গছৰ গুটি খাই
ওমলা চৰাই জাক
স্মৃতি টোপোলা লৈ উৰি গল।
ভাগৰত জিৰণি ললে
ঠিকনা বিহীন চৰাই জাকে
বৰগছৰ তলত।