ৰাতিটো নিয়ৰত তিতি তিতি ক্ষণ গনিছিল দোকমোকালিলৈ
কাউৰীয়ে কা কা কৰি উপৰেদি পাৰ নহওতেই
জ্বলিব উমি উমি,
উমাল পৰশত আশাবোৰ সাহসী হব,
Year: 2021
সুখ, আনন্দ, আবেগ, অনুভূতি
বিশ্বাস, পৰম্পৰা
অবিশ্বাস হতাহতি
আচলতে এইবোৰ ক্ষন্তেকীয়া
সকলোবোৰ মিছা।
মাথো সময় হে সচাকৈ সঁচা
ভোগালীৰ পৰম্পৰা মাঘৰ মেজিঘৰ।
আনে সাজিছে আমিও সাজিম।
ঐক্য সংহতিৰে শংকৰ-মাধৱৰ আদৰ্শৰে
ভোজভাত খাম আনন্দেৰে।
দুৰৈৰ পথাৰৰ ভেলা ঘৰৰ পৰা
ভাঁহি আহে বাঁহীৰ বিষাদ ৰাগিনী
সপোন ভগা কোন পাহুৱাল ডেকাই
কালৈ মনত পেলাই বজাই বাঁহী।
বলা অতীতলৈ এভুমুকি
অতীতত আছেনো কি?
চাই যাওঁ এবাৰ
ৰৈ জুমুকি জুমুকি।
মনৰ আশাবোৰ
দূৰ দিগন্ত ভেদি
পাখি মেলে আকাশ চুবলৈ|
নিয়ঁৰৰ মুকুতা সৰা
দুবৰিত খোজ থমকি ৰয়|
পঢ়াশালিতে কিছু উক্তিয়ে মন প্ৰভাৱিত কৰি আহিছে। যেনে- এইখন মোৰ দেশ, মোৰ দেশ মহান, বন্দে মাতৰম, জয় হিন্দ, “জননী জন্মভূমি স্বৰ্গদপী গৰিয়সী ” আদি। এনেবোৰ উক্তি সময়ে সময়ে শুনিছিলো আৰু সচাকৈ মনত সাচ বহুৱাইছিল।
আনদিনাৰ দৰেই আজিও গা-পা ধুই, পেট পূজা আদি কৰি থাপনাত আঁৰি থোৱা লক্ষ্মীদেৱীৰ ফটোখনলৈ চাই সেৱা এটা জনাই মাৰুতি গাড়ীখন লৈ দোকানলৈ বুলি আহি আছিলোঁ৷ বাটত মেকুৰীয়ে ৰাস্তা পাৰ হৈ যোৱাও মনত নপৰে৷ ছেঃ আজি দিনটো এনেই বেয়া যেন পাঁইছো৷
জ্ঞান বুদ্ধিহীন সুবলিত সুকুমাৰ যৌৱন
সুগন্ধি শূন্য ফুলৰ দৰে
জ্ঞানেহে মানুহক সুন্দৰ মাধুৰ্যমণ্ডিত কৰে
বাহ্যঅভ্যান্তৰে সৰ্বকালে