অচিন হেঁপাহবোৰ
হুমুনিয়া হয়
সপ্নৰ ভগ্ন
দাপোনত ওলমি ৰয়।
তাই অনুভৱত
দোলন দিয়ে যেতিয়া
অনুভৱৰ হাতত ধৰি
লিখো প্ৰেমৰ মালিতা।
গভীৰ অনুভৱত…..
ডুবি থাকো…..
কিবা পাবৰ বাবে
কিবা হেনু হেৰুৱাব লাগে
নিজকে হেৰুৱাওঁ তাত
বাৰে বাৰে…..
পাওঁ যেন তাইক কবিতাতে
জীৱনে মৰনে।
হেৰুৱা কোমল পৰশ
শব্দৰ সিৰে সিৰে।
