মৰমৰ ওপজা গাওঁ খনি এৰি থৈ
নগৰীয়া সুখৰ স্বপ্নত সাতুৰি
সাৱতি ধৰিছোঁ আধুনিক মৰম।
আপত্তি বিহীন প্ৰমান পত্ৰ খন

মৰমৰ ওপজা গাওঁ খনি এৰি থৈ
নগৰীয়া সুখৰ স্বপ্নত সাতুৰি
সাৱতি ধৰিছোঁ আধুনিক মৰম।
আপত্তি বিহীন প্ৰমান পত্ৰ খন
আধালেখা কবিতাবোৰ
মনৰ কোঠাত
সাঁচি ৰাখিছো
সযতনে।
বসন্তৰ এজাক বৰষুণে
বাৰুকৈ আমনি কৰিছে
মেঘৰ গজৰো নিনাদ আৰু ধেৰেকণীয়ে
বাৰুকৈ তোমালৈ
মই উৰি ফুৰা
উৰন্ত পক্ষী,
মোক জানো গছৰ ডালত
বিচাৰি পাবানে সখী?
মই এগৰাকী দুৰন্ত প্ৰেমিক
তোমাৰ পৰা আজুৰি আনিম
প্ৰেমৰ ফল্গু ধাৰা ।
স্নান কৰিব খোজো
আকৌ কৰ’ণাৰ
সংহাৰ ৰূপ,
মানৱ জাতিৰ ওপৰত
প্ৰকৃতিৰ প্ৰকোপ।
স্বৰ্কীয় প্ৰতিভাৰে বহাগ আহে
পৃথিৱীলৈ।
ঠেঁটুৱে ধৰা শীতত নিৰস হৈ পৰা,গছ-লতিকায়ো সজীৱ
হৈ পৰে,বসন্তৰ আগমনত।