“কাঁহিলি পুৱাতেই
ঢপলিয়াই
আহে মোৰ হৃদয়ৰ মাজলৈ
এক ৰ্মমান্তিক
দুখ।

“কাঁহিলি পুৱাতেই
ঢপলিয়াই
আহে মোৰ হৃদয়ৰ মাজলৈ
এক ৰ্মমান্তিক
দুখ।
ৰুণ ৰঙৰ ভূটীয়া চামথা পৰিহিত ডিঙিত কমলা ৰঙৰ খাতা মেৰাই থকা বৌদ্ধলামা জন অভিনন্দনৰ ওচৰত চপাত সি ভূটানী সকলৰ দৰে ভক্তিভাবেৰে মুৰ দোৱাই লামাজনক অভিবাদন জনালে ৷ লামা জনে ওমঁ মনি পদ্মে হুম
এজনী মৰম লগা ছোৱালী আছে তাইৰ
কপালত চন্দনৰ ফোঁট, শিৰত হিৰতধাৰী
হয়, তাই বিবাহিতা! সকলো জানিও ভালপাওঁ
কাৰণ তাই দুৰ্ভগীয়া, তাই নিৰ্দোষী
মই পৃথিৱীয়ে কৈছোঁ
হৈ আধুনিক মানৱ
আকাশৰ বুকুত উৰিব পাৰি
পাহৰি পেলাইছা মোৰ অস্থিত্ব
অসীম সাহস আৰু
ত্যাগ স্বীকাৰ কৰি
অতীন্দ্ৰ প্ৰহৰী হৈ
ৰাখি আছা ভাৰত মাতৃক
সাধনাৰ ৰণুৱা সৈনিক,
ওখোৰা মোখোৰা পথ
উজুতিত চিগে নখ,
ইচ্ছাশক্তি প্ৰৱল উদ্যম সৱল,