এক অনামী শিল্পীৰ প্ৰেমত পৰিছো
আকৌ এবাৰ
তুলি লৈছো আকৌ এবাৰ বুকুৰ ৰক্ত কনিকা
বিয়পাব বিচাৰিছো পৰিস্কাৰ হৈ থকা
বগা দিস্তাজোৰা কাগজৰ পাটত তেজৰ ৰং তুলিকা

এক অনামী শিল্পীৰ প্ৰেমত পৰিছো
আকৌ এবাৰ
তুলি লৈছো আকৌ এবাৰ বুকুৰ ৰক্ত কনিকা
বিয়পাব বিচাৰিছো পৰিস্কাৰ হৈ থকা
বগা দিস্তাজোৰা কাগজৰ পাটত তেজৰ ৰং তুলিকা
এবুকু প্ৰেমলৈ আঁহাচোন কাষলৈ
ফূলাই তোলা এই নীৰস পৃথিৱী
তৃপ্ত কৰা মোৰ উৎকলিত উতপ্ত হিয়া
বোৱাই অমৰ প্ৰেমৰ অমিয়া মাধুৰী
হাত বাউলি মনে মোৰ আজি
উলাহত নাচিছে
বহু অপেক্ষা সাঁতোৰি আজি
নয়নে পাৰ দেখিছে!
সুনীল আকাশৰ সেউজীয়া সুৱাস
আকুল ব্যাকুল আত্মা আধাৰিত
পৰমাত্মাৰেই পৰমাত্মিক প্ৰণয় প্ৰদীপ্ত
বৰ্ণিল প্ৰকাশ
পুহ-মাঘৰ সংক্ৰান্তিৰ ক্ষণত ভোগালী আহিলে–
পথৰুৱা নৰা দাই মেজিঘৰ সাজি নিশা লগেভাগে তৃপ্তিৰে খালে মোৰদেশৰ মানুহে
মহান আত্মাৰ অধিকাৰি হৈ
হে মহান শিল্পী !
কৰিলা সকলোৰে
অন্তৰ জয়|
সৃষ্টিৰ গৰ্ভত গৰ্ভৱতী নাৰী তুমি
পুৰুষৰ বাহুৰ বন্ধনত কঠিয়াৰ কোঁহ-
ন-মাহ,দহদিন তোমাৰ গৰ্ভত পুৰঠ হ’য় জীৱন-
যান্ত্ৰনাৰ ছেদ ফালি আকাশ দেখে!