কল্পনা বোৰ বোকোচাত বান্ধি
পৰীভ্ৰমী চৰাই দৰে!
ঘুৰি ফুৰো মুক্ত আকাশৰ তলত।
ওখোৰা মোখোৰা পথ
উজুতিত ভাঙে মোৰ নখ

কল্পনা বোৰ বোকোচাত বান্ধি
পৰীভ্ৰমী চৰাই দৰে!
ঘুৰি ফুৰো মুক্ত আকাশৰ তলত।
ওখোৰা মোখোৰা পথ
উজুতিত ভাঙে মোৰ নখ
অকলশৰীয়া আমি
ধলং ধপং কে
গধূলি পাৰ কৰো আমি
হয় অকলশৰীয়া আমি।
মোৰ অতিকৈ মৰমৰ তই অৰুন্ধতী –
তই যোজনৰ বাটত ৰৈ আছ!
তোৰ উশাহত শব্দৰ কঠিয়াই মোৰ বুকু চুই যায়-
তই মোৰ মানত এপাহ পাৰিজাত তই জানই নহয়:
মোৰ হৃদয়ৰ তুমি
ৰাজতৰঙ্গিনী।
মোৰ বুকুৰ উশাহত নিতৌ
ফুলি থকা এপাহী সদ্যপ্ৰস্ফুটিত সিক্ত ৰক্ত গোলাপ।
পাট গাভৰু মই
জীয়া অনুভৱে কন্দুৱাইছে জীৱনৰ বাটত
অবাঞ্চিত সপোনে
কোঙা কৰিছে জীৱন,
ধনতান্ত্ৰিক ৰাজতন্ত্ৰৰ নিৰ্মম নিষ্ঠুৰ নিষ্পেষণত
জীৱন্মৃত এতিয়া গণতন্ত্ৰ প্ৰজাতন্ত্ৰ
মুখত ঐক্যতাৰ গান জন গন মন বন্দেমাতৰম
পেটত দুৰ্নীতি কুটিল স্বাৰ্থ আৰু ষড়যন্ত্ৰ
একশৰণ ভক্তিধৰ্মৰ প্ৰচাৰক
অসমীয়া নাট্যকলাৰ জন্মদাতা,
অসমীয়া জাতি-সাহিত্য
আৰু কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ নিৰ্মাতা।
সৰুতে হেৰাই যায়
মোৰ আশাৰ সপোন
নহয় মোৰ মন উতলা ফাগুন
পলাশ ৰঙীন নহওঁ মই