তই কুশলে আছনে?
শুনিছো তোৰ পদূলিৰ আলিকেকুৰিটোত সিঁহতবোৰৰ এতিয়া সঘন পদচালন

তই কুশলে আছনে?
শুনিছো তোৰ পদূলিৰ আলিকেকুৰিটোত সিঁহতবোৰৰ এতিয়া সঘন পদচালন
আজি আপোনালৈ বৰকৈ মনত পৰিছে আপোনাৰ সেই মুখখন
কৰ্তব্য আৰু দায়িত্বৰ মাজতো
আপোনাৰ সেই সদাব্যস্ত মুখখন
ডিফলুৰ সিপাৰৰ মৌপিয়া জাক
হালধীয়া ফুলবোৰক লৈ সদা ব্যস্ত ।
আজি প্ৰফুল্লিত, ৰঙীন পৰিবেশ।
বিহঙ্গ,পশু বোৰে উলাহতে নাচিছে।
অসমত নিগাজীকৈ বাস কৰা, অসমৰ হৈ ভাল চিন্তা কৰা, অসমৰ কৃষ্টি-সংস্কৃতিক আপোন কৰি লোৱা, অসমীয়া ভাষাক মাতৃভাষা ৰূপে গণ্য কৰা আদি সকলোকে আমি অসমীয়া বুলি বুজিব পাৰো। নিজকে অসমীয়া বুলি পৰিচয় দিবলৈ তেনেই সহজ। কিন্তু, যোৱা ৭০ বছৰত অসমৰ জনসংখ্যা,ভাষা আদিৰ পৰিৱৰ্তনৰ দিশে লক্ষ কৰিলে বহু নতুন কথা উদ্ভাৱন কৰিব পাৰি।
হৃদয়ৰ ন্যস্ত কোনত অভ্যূৎখান ঘটা
অন্তৰীপৰ মাজত এইয়া কিহৰ নমস্যতা
যৌৱনৰ তৃঞ্চাতুৰ প্ৰাণত
ভাগৰি যোৱা উৰন্ত কনিকাৰ
ধূসৰ অমানিশা,
নিজানত গছৰ গুটি খাই
ওমলা চৰাই জাক
স্মৃতি টোপোলা লৈ উৰি গল।
ভাগৰত জিৰণি ললে
ঠিকনা বিহীন চৰাই জাকে
বৰগছৰ তলত।
নিলিখোঁ মই প্ৰেমৰ
হৃদয়ভগা কবিতা!
শব্দবোৰে মূখথেঁকেচা খাই
হুৱাদুৱা লগাব;
শঙ্কৰ মাধৱেই মোৰ আত্মাৰ আত্মা
সৰ্বতত্ত্বদীপ্ত সৰ্বশাস্ত্ৰৰ সুৰম্য সূৰ্য্যসাৰ সুগন্ধিত
অনন্ত অক্ষয় উচ্ছল প্ৰেমভক্তি প্লাৱিত
নিত্য সংশয় শূন্য মোক্ষৰ বণ্যা