মোৰ অনঙ্গত এতিয়া
অনন্ত নিৰাশাৰে নিৰস
উলঙ্গ পৃথিৱীৰ নিৰ্জল নদীৰ
নিৰ্বাক বসন্ত

মোৰ অনঙ্গত এতিয়া
অনন্ত নিৰাশাৰে নিৰস
উলঙ্গ পৃথিৱীৰ নিৰ্জল নদীৰ
নিৰ্বাক বসন্ত
গ্ৰন্থ প্ৰকাশ
ভাষা সাহিত্য সংস্কৃতিৰ উতৰোত্তৰ সাধন সাধি
দেশ জাতিৰ ভৱিষ্যত ঐশ্বৰ্য মণ্ডিত কৰাৰ
এক স্বনিত বৰ্ণিত প্ৰজ্ঞা প্লাৱিত
সোণাৰু বুলীয়া বাটতত তোমাক লগপায়েই
নতুনকৈ দেখিলো পৃথিৱীখন উল্লাস উন্মুক্ত উৎসাহৰ উৎকলিত ধাৰাৰে
তোমাৰ সচেতনতা
শ্যামলী অসমৰেই সজাগতা
সজাগ তীক্ষ্ণ দুচকুত
দুৰ্মদ হওঁক নিত্য সতৰ্কতা
তুমি অহা বাট মই
সদায় ফুলেৰে থওঁ সজাই
কেতিয়া আহিবা তুমি
শিৰত সেন্দুৰ সানি
জাগ জাগ জাগ অসমীয়া বজা ৰণতুৰ্য্য
কৰিবই লাগিব তই আজি যুদ্ধ
দেশদ্ৰোহী শত্ৰুক নকৰিলে আজি স্তব্ধ
নৰ’ব অসমীয়াৰ খিলঞ্জীয়া অস্তিত্ব
সৰু সৰু সপোন বোৰ
ধৰি ৰাখিছিলোঁ,
দিঠক দেখাৰ হেপাঁহত।
ক’ত থ’ম মোৰ প্ৰেম
সোণালী আঘোণকে সুধিম
নেকি!
সোণ বৰণীয়া ধানৰ আঁহে
নিশা পোষ্টেলৰ
যোগেদি অহা
অশ্ৰুলেখাৰ সেই
নীলা খামৰ চিঠিখন